Nu even niet

Sinds ik leuk werk heb, krijg ik opmerkelijk veel telefoontjes met aanbiedingen voor ander leuk werk. (Lieve werkgevers, vanaf volgende maand sta ik voltijds in het onderwijs en 1/4 in het onderwijs en doe ik ook nog aan avondwerk. Ik zeg: dat is wel genoeg!) The funny thing is: toen ik nog zielig werkloos was, schreef ik volop sollicitatiebrieven, maar de enige reacties die ik kreeg, waren 'u bent niet weerhouden' of gewoonweg niets, noppes, nada, niente. Zelfs plopsaland for God's sake vond me niet geschikt. (*zucht* Die harde afwijzing zal voor altijd een diep litteken achterlaten in mijn tere meisjeszieltje.) Het is frappant! Want het schijnt op vele vlakken zo te lopen. Als ik een lief heb bijvoorbeeld, dan krijg ik de hele tijd andere gewillige kandidaten achter me aan, die eeuwige en zeemzoete liefdesavonturen met mij willen beleven. Saillant detail: van het moment dat ik single ben, daarentegen, blijven ze angstvallig op afstand. Of gaan ze lopen met hun staart tussen hun benen. Mijn leven heeft een vreemd gevoel voor humor.