knippen/plakken

Haar zinnen zijn
woorden op orde,
die ze in de wereld giet.
Een kijkgaatje in
haar werkelijkheid,
verder kan je niet.

Achter haar deuren
schuilt een ziel,
enkel bedoeld voor invités.
Daar leidt ze vreemde levens
en breekt ze te vaak
met clichés.

Haar hoofd zit vol
met scherven, maar
ze heeft ze aan elkaar gelijmd.
Zo kunnen ze weer
buiten: waar alles dan
weer netjes rijmt.

Vieze, vieze versjes.

Liefste,

De lente laat mijn knoppen ontluiken,
wanneer we het hoge gras in duiken.
Ik zal me gewillig bukken
als jij mijn bloempje wil plukken,
en je mag er zelfs aan ruiken.

Jobhunting!

Geef mij een zaal vol mensen, en ik spreek ze vol vertrouwen toe, onvoorbereid en onbevreesd. Zet mij op een podium, en ik doe een leuk dansje, of zo. Plaats mij in een vreemde woonkamer, en ik wandel in lingerie en op hoge hakken voor een groep modale huisvrouwtjes. Maak mij praeses, en ik zal de studenten leiden als een goede herder. Geef mij een microfoon en een karaokeinstallatie, en ik zing de hele zaal leeg (want: vals). Trek al mijn kleren uit, en ik ben uw naaktmodel. Zet mij vooraan in de klas, en ik ben een innemende juf. Ik ben een entertainer, het middelpunt op uw feestjes, een aandachtshoer. Ik ben gek op publieke optredens. Ik ben dol op deadlines. Ik hou van situaties waarbij anderen instant paniekaanvallen zouden krijgen. Zenuwen zijn mij vreemd, want ik heb een onwezenlijk relativeringsvermorgen en ik overschat mezelf mateloos. Jawel.

Vroeger was ik anders. Toen had ik steevast zweethandjes. Bibberbenen. Trillende onderlipjes. Zat ik vaak met een ei. Hardgekookt. Plaste ik -bijna- in mijn broek bij het minste beetje spanning. En plein public komen was de hel, want ik hield niet van ogen die misschien wel eens op mij gericht zouden kunnen worden. Ik durfde niets. Ik was een zenuwlijer. Vreselijk verlegen. Krampachtig in crisissituaties. Nerveus om niets.


Maar dus. Gisteren was ik hélemaal niet zenuwachtig hoor.

Ik heb de hele dag geen hap door m'n keel gekregen. Ik heb de meest idiote dingen eruitgeflapt. Zesendertig sigaretten gerookt. Spontaan mijn regels gekregen, van de stress. En toen ik mijn naam hoorde afroepen, heb ik uit pure ontlading van nervositeit mijn vol glas witte wijn binnengekapt, op mijn toenmalige lege en ietwat zwakke maag.

Ach, ik hou het op een adrenalinerush. Dat klinkt tenslotte beter dan 'ontzettende schijterd'.



Vraag is: hoe schakel ik nu die overblijvende 18 fantastische en uiterst bekwame journalistiekstudenten uit, zodat zij niet gaan lopen met de job van mijn leven? ;-)

fat ass.

Op het journaal was vanmiddag een item over gewicht, en ik surf dus, als bezorgde burger, naar de site die vermeld wordt. En doe het testje. Maarten en ik behaalden beiden exact hetzelfde resultaat. Dat wil ik graag even met u delen, jawel.

Uw BMI is 20kg/m².

U hebt waarschijnlijk overgewicht, zonder echt zwaarlijvig te zijn. Om terug fit te worden, kunt u het beste wat meer gaan bewegen en een paar wijzigingen doorvoeren in uw eetgewoontes. Als uw BMI hoger is dan 25kg/m², kan advies van gezondheidsprofessionals zoals uw huisarts, bijvoorbeeld, helpen om een gezonde levensstijl op te bouwen. De individuele aanpak van het obesitasplatform wordt verder in de brochure uitgelegd en is voor u waarschijnlijk de beste oplossing.

Maarten is er ook nog altijd niet goed van :-).

Kut II

Woke up and for the first time the animals were gone.


Buiten is het nog donker, en
de muren ademen stilte uit.
Koude rillingen krijg ik daarvan.

Ik trek het deken over mijn hoofd,
zodat de realiteit ver weg lijkt.
En dromen dichtbij.

'Alles komt goed' blijkt een leugen
want je bent klaarwakker
en alles is kut.

De dag gaat voorbij, de zon verblindt,
mijn handen zijn ijskoud.
Ze trillen als een espenblad.

Er is enkel grond onder mijn voeten,
de wereld draait voorbij.
Ik kan amper ademhalen.

Verdriet brandt lege gaten,
ze dringen diep in mijn huid.
En de dag gaat voorbij.

Wanneer ik terug thuis kom,
is er weer die stilte.
Ik zet de radio op.

Er zijn zachte melodieën, en troostende woorden,
maar mijn huilen klinkt luider.
En het is nog steeds donker.


It's left this house empty now, not sure if I belong.

Kroniek van 2008.

Wat een kutjaar.

Het is een haiku én het rijmt!

Ik kan niet verstaan
dat ik je nooit gezien heb,
telkens ik je zag.

Hoorde wel woorden
die uit jouw richting kwamen,
maar luisteren: ach.

Zag je niet komen.
Je sloop dichter en dichter,
ineens in mijn hoofd.

Hoe kan dat nu plots,
dit verliefde verlangen.
Het voelt als verdoofd.

Niet lief. (3)

Graag even uw aandacht.

Vandaag heeft een welbepaalde klojo, voorheen beter bekend als Maarten, een ei op mijn hoofd stukgeslagen. Als grapje. Kleverig eigeel in mijn haar, haha. Eierschillen in mijn haar, haha. En druppend eiwit, overal, hahahahaha.

Daar kon ik nog wel mee lachen.
Ha. Ha.

Maar toen Klojo even later ook nog een ei in mijn broek -excuseer, onderbroek- deponeerde, en dat ei daarna met volle kracht stuksloeg, kon ik daar niet meer mee lachen. Nee!
Niet. Mee. Lachen.


Ik zin op wraak.
Een gruwelijke wraakactie.
Voorstellen, iemand?
Laat u volledig gaan!
Volledig.

Niet lief (2)

Vorige week op een concert.

Er tikt plots iemand op mijn schouder. Ik draai me om. De onbekende schoudertikkende man achter mij wijst naar de dame naast zich, en zegt: je moet oppassen als je naar achter gaat, want zij merkt dat niet. Ik kijk vluchtig naar de dame in kwestie, en ze staat een beetje krom voor zich uit te staren, dus ik denk van: oh, ze is vast een beetje gehandicapt. Of zo.

Ik besluit sociaal en vriendelijk te doen. Ik buig me -breed glimlachend- naar haar toe, en zeg: als je niets ziet, zal ik wel even wat aan de kant gaan.

Als ik me terug omdraai, zie ik enkele verbaasde blikken, van vrienden. Wat ik aan het doen was? Ik leg uit hoe joviaal en altruïstisch en menslievend ik was. En vertel wat voor liefs ik zonet gezegd had. Met trots!

De vrouw bleek hartstikke blind te zijn.

Niet lief (1)

Tijdens de film.

Babs: 'Hé, lijk ik op Uma Thurman?'
Maarten: 'Nee. Waarom?'
Babs: 'Ah, gewoon, omdat ze ook zo'n gekke neus heeft.'

Een minuut later. Uma Thurman kust jonge kerel.

Maarten: 'De slet.'
Babs: *Kijkt bedenkelijk.*
Maarten: 'Oh, je lijkt er toch op.'