oud jaar

Nog meer jaaroverzicht volgt, niet in chronologische volgorde, maar in de mate van mijn mogelijkheden en mijn goede/slechte/sarcastische buien. Ik heb het voorbije jaar namelijk ontzettend veel meegemaakt, maar er amper over geschreven. Dat ga ik nu dus volop inhalen.

Niet 'inhalen' als in 'iedereen is al lekker dronken dus ik ga me nu volkappen met alcohol zodat ik even lollig word, en dan een uur later zo hard moeten kotsen zodat het lijkt alsof je ingewanden er mee uit stromen' maar op een rustige, bedachtzame en serene manier. De hele maand januari lang. En daarna begin ik vol goede moed aan 2009. Te schrijven.

Want ik ben natuurlijk al gezellig begonnen aan het nieuwe jaar.

Jaaroverzicht: Wat ik schreef in 2008, maar nooit publiceerde.

Ik ben soms niet lief. Dan laat ik dagen/weken/maandenlang niets van me horen. Alsof ik verschwunden ben, opgegaan in ijle lucht, morsdood. De reden van dat asociale kantje is dat ik te veel mensen ken, een ontzettend slechte planner ben, altijd alles vergeet, vaak op het laatste moment van gedachten wissel, niet kan kiezen, soms geen zin heb om sociaal of attent te zijn en een trut ben. Het trapt mensen tegen de tenen. Hoewel sommige mensen iets te lange tenen hebben, vind ik dan weer.

Het is ook zo moeilijk. Vrienden, kameraden, kennissen, minnaars, familie, huisdieren. Ze zouden hen allemaal moeten groeperen in een commune. Als in een kibboets, waar alle mensen lekker dicht bij elkaar wonen, en iedereen kent iedereen. Mijn vrienden zijn namelijk van het soort dat in eenvoud komt. En ze wonen verspreid over heel België, en ver daarbuiten. Het is moeilijk om dan tijd te maken voor iedereen, en nog tijd over te houden voor andere dingen, zoals werken, eten, slapen en rustig op je eentje in het park een boek lezen. Festivals zijn goede verzamelplaatsen, heb ik deze vakantie ondervonden, maar zelfs daar is het moeilijk om iedereen te zien, een praatje mee te slaan, een pintje mee te drinken, een dansje mee te placeren, wat groepjes te gaan bekijken en ondertussen je hoofd niet te verliezen. Ook een heikel punt: 200 keer hetzelfde moeten vertellen, namen onthouden, weten wat je al verteld hebt en tegen wie en wat je al gehoord hebt en van wie.

Ik ben soms niet lief. Dat kan best zo zijn. Maar soms moet je als sociaal beest een beetje asocialer worden om een goede relatie met jezelf te onderhouden.

Jaaroverzicht: Wat ik schreef in 2008, maar nooit publiceerde.

'Weet je wat ik daarstraks gedaan heb?

Croque-monsieurkes gemaakt.

Net als vroeger, toen we nog samen waren.

Dan kochten we vanalles, zodat we heel veel hadden om ertussen te leggen.'

'En dan deed jij je vieze kaas daarop, en dan deed het 'prutprut', en dan moest ik die gore nest er vanaf afschrapen. Haha! En ik, ik propte er altijd te veel tussen, zodat dat toestel erg moeilijk weer toe ging, maar na lang forceren lukte het wel.'

'Jaaa!

Mmmh.

Dat was zo fijn.

Het zal nooit meer hetzelfde zijn.'

'Maar... we kunnen nog altijd croque-monsieurkes maken!'

'Ja. Dat wel.

Maar het zal nooit meer hetzelfde zijn.'

taalonkunde

Internet, facebook, sms, het is leuk en al, maar soms komen er bepaalde taalkundige idioterieën bovendrijven waar ik mij echt de pleuris aan erger. Ik zou het me niet zo moeten aantrekken, maar -tsja- soms loopt het echt de spuigaten uit. Ik krijg er verbale diarree van. Om maar iets op te noemen. Een greep uit de frustraties:

Overdreven veel leestekens. Het heeft echt geen zin om vierentwintig uitroeptekens achter zowat elke zin te plaatsen. Uitroeptekens worden gebruikt om -u raadt het al- iets uit te roepen, niet om een banale zin mee te beëindigen. Drie uitroeptekens zijn hoogst uitzonderlijk nog wel toegestaan, maar dan moet het gaan om iets wat je echt in de verf wilt zetten. Hetzelfde geldt voor hoofdletters. Zet die Caps-Lock nu maar uit. ECHT!!!

Het woord 'ikke'. 'Ikke' is nog best leuk om op het eind van een kattebelletje te schrijven. Als je 16 bent. 'Ikke' wordt heel erg belachelijk als je het in plaats van elke 'ik' gebruikt.

Toch nog een fout kunnen maken in een zin van hooguit drie woorden. Bij mij sluipt er af en toe ook eens een lettertje bij of weg als ik een tekst aan het typen ben. Dat los ik op door de tekst te lezen, en te verbeteren. En ja, zelfs dan nog kan er een hardnekkige fout blijven staan, waar je toevallig overheen gekeken hebt. Kan gebeuren. Shit happens. Maar serieus, als je één simpele zin getypt hebt, kijk dan even twee seconden of het juist is. De mensheid zal u dankbaar zijn.

Schrijven zoals je praat. Hebbe, kunne, wille en dergelijke zijn geen woorden, ook al spreek je ze zo uit. Het is een kleine moeite om de gebruikelijke 'n' er even achter te zetten.

Incorrecte afkortingen. Ook ik gebruik wel eens 'n afkortinkje op z'n tijd. Soms omdat het lekker bekt, soms omdat er geen plaats is om extra letters te schrijven. (sms, facebook,...) Ik kan de regels heel snel uitleggen: het wordt 't, ik wordt 'k, mijn wordt m'n, zijn wordt z'n. Niks mis mee. Oh, en als je plaats en tijd genoeg hebt (niet in sms'jes, wél op facebook), schrijf dan nooit 'v' voor 'van', 'vr' voor 'voor' of 'd' voor 'de'. Uw vinger kan die extra letter echt wel aan, toch?

Engels. Eén regel: als je niet in een vreemde taal kan schrijven, doe dat dan niet. We verstaan je heus wel in het Nederlands. Als het de bedoeling is dat we je niet verstaan: laat je helemaal gaan, joh.

'X' is geen goede vervanging van 'ks'. Enkel in het woordje 'sex', omdat het vroeger wel zo geschreven werd. Het is begrijpelijk als je nog niet helemaal op de hoogte bent van de nieuwe spelling. 'Nix' en 'strax' kunnen dan weer niet. Nee, echt -euhm- NIET!!!!



Zo. En binnenkort: een jaaroverzicht van 2008. Dat wordt vrolijk. Nog vrolijker! Hoezee.