dinsdag 9 oktober 2007

korte pijn

Je staat aan de rand van een keuze, met de bibbers in je benen. Je bent hier al geweest, je bent hier al verdwenen. Je stond al voor de tweesprong, niet wetend wat te doen. Maar je kan je nog herinneren, wat je voelde toen. Je kent nu wel de klappen, de slagen van de zweep. De ene kant is listig, de andere kant is leep. Je kan maar niet beslissen, je weet niet wat je moet. Welke kant is fout, en hoe doe je het goed? Je kan terug verdwijnen, je kan niet blijven staan. Je weet dat je moet kiezen, welke kant je op wil gaan. Je drentelt in het rond, je kijkt wat om je heen. Je schuifelt eerst het ene, dan het andere been. Verder naar de afgrond, plots gaat het erg vlug. Je springt, je springt in't diepe. Nu kan je niet terug.

1 opmerking:

Anoniem zei

Machtig stukje, echt waar... :-) (is op de letterlijke manier zoveel keer per jaar op mezelf van toepassing)
Eigenlijk moet ik zeggen, bravo...