Een grote bek heb ik.
Dat heb ik geleerd.
Moelijk is het niet.
Woorden zijn mijn wapens.
Zo kan ik de wereld aan.
Ik vuur ze in het rond.
Ik was niet altijd zo.
Vroeger was het anders.
Maar dat is veranderd, nu.
Ik praat je onder tafel.
Mijn replieken zijn gevat,
en mijn zinnen weldoordacht.
In monologen spreek ik vlot
de hele wereld toe.
Ik zeg alles wat ik wil.
Een grote mond heb ik.
Maar als het draait om verdriet,
word ik altijd even stil.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
mooie inspiratie komt blijkbaar 's nachts en in drievoud.
(maar zo nu en dan moet je ook eens slapen hoor! - zeg nu: jaaaa, maaaa!!!)
Een reactie posten