We kwamen en keken naar het stof en de stenen,
mijn zin in werken was onmiddellijk verdwenen.
Helaas, er was geen weg terug,
we moesten dit doen, het moest, en wel vlug.
De uren verstreken en het puin werd geruimd,
we hebben de hele vloer afgeschuimd.
Met vrolijke liedjes en gevoel voor wat sfeer
zetten we beiden een puike prestatie neer.
Alles was proper, voor zover als dat kon,
en we keken samen terug hoe het allemaal begon.
Wat een werk wij verrichtten, we hadden het zelf niet gedacht.
Man, man, wij zouden goed slapen die nacht.
Want met kruiwagenschouders en haren vol stof
bleek het harde werk best nog wel tof.
En één ding maakte alles compleet:
mijn bouwvakkerspleet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten