ARID - WHY DO YOU RUN
Add to My Profile | More Videos
Zeventien was ik. In 1998 trad er een groepje op in Leuven aan de vismarkt, tijdens marktrock. Ik was onmiddellijk ondersteboven. Ze waren de verpersoonlijking van mijn ideale muziek. Ze klonken goed, wat zeg ik: héérlijk. Ze rockten, ze zongen, ze zweefden, en ik voelde mee. Ze vulden het gemis dat Jeff Buckley had nagelaten, die een jaar eerder gestorven was. Ze waren de perfecte contrasterende aanvulling op de rest van mijn muzikale zwaarstemmige helden. Ze raakten mijn ziel, om het maar even melig te verwoorden. Van een kameraad die de cd had, kreeg ik een kopietje (in de tijd dat cassettes nog niet retro waren) na dat eerste optreden dat ik zag. Een tijd later kocht ik de cd, en ik was verkocht. Ik dweepte met Arid. Aan iedereen met oren liet ik horen hoe goed ze wel waren.
Ik ben naar honderden optredens geweest. Ik heb gelachen, gehuild, geschreeuwd, gedanst, gezongen, gezoend (en méér *wink wink*) op hun muziek. Ik heb ontelbare mooie herinneringen, dankzij Arid en de mensen die het met mij hebben meegemaakt.
En toen verdween Arid, enkele jaren geleden. Steverlinck solo was mijn ding totaal niet, dus daar scheidden onze wegen. En ik wachtte. Tot vandaag. (de single 'Words' even buiten beschouwing gelaten, naar mijn mening te soft, en veel te plat.) Het nieuwe nummertje klinkt best lekker, dus dat smaakt naar meer.
Arid is terug. De herinneringen zijn nooit verdwenen.
(Dat van hierboven is zo'n 5 jaar geleden ongeveer. Na dat optreden heb ik nog zo'n lamp meegekregen, grijns.)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Jammer... Een berichtje met een aan een geweldige groep refererende titel en dan een filmpje posten van een geweldig suckende groep ;-) gemiste kans :-)
Mijn herinneringen, fille! Ah, ze waren zo goed vroeger. Hun eerste cd is een pareltje in de Belgische muziekgeschiedenis, dat kan je niet ontkennen. Toch? ;-)
En ja, Beirut is prettyprettygood. Maar ik en Arid, we go way back. Oude liefdes en zo, you know. :-)
en nu moet ik spontaan denken aan het semi-acoustisch optreden in CC van H. iedereen zat rustig in zijn stoeleke. behalve babs. die hoorde je de hele tijd gillen. :)
Die herinneringen gaan inderdaad nooit weg :)
herinneringen genoeg idd... Babs present in de AB?
Een reactie posten