buiten aan je slaapkamerraam
dat onherroepelijk gesloten was.
Dat zag ik niet.
Ik vloog tegen het glas
en nog eens,
en nog eens,
tot het pijn deed
en ik uitgeput en moe
dacht: hé, dat raam is toe.
En dan nog eens.
Kleine extensie: ietsje minder lieflijk poëtisch, ahum.
Ik was een vreemde eend
en jij een rare snuiter,
dat weet ik nu wel.
Nu wel.
Maar het is goed
het is helemaal oké
het is echt opperbest:
ga maar lekker naar China.
(krijg de vogelpest)
Ik vlieg hoog, ver, weg,
van jou.
Ik strek mijn vleugels,
laat me gaan,
geef mij maar lucht.
Ik ben een wilde zwaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten