Plots hadden we twee nieuwe beesten in huis. Maarten had ze geadopteerd. Ik was al wekenlang aan het zagen om een kat, maar iets hield me tegen om er ook effectief eentje in huis te halen. (schrik, teleurstelling, pijn, verdriet,... ik noem maar enkele traumatische emoties. *zucht*) De nieuwe beesten waren geen katten, maar schildpadden. Niet bepaald mijn eerste keuze qua huisdieren, want ze zien er een beetje eng uit, met hun slangachtige koppie, dinosauruspoten en, euh, schild, maar na enkele minuten aanstaren (van beide partijen) was ik verknocht. De ene doopten we Michelangelo, en de andere Donatello. Twee coole Ninja Turtles, onze nieuwe beestjes. En zo'n schatjes!
Omdat ze bij hun vorige baasje in een nogal krappe bak vertoefden, en ons dat een beetje zielig leek, besloot Maarten om een groter aquarium te gaan kopen. Hij nam er meteen ook enkele visjes bij. De man van de vissenspeciaalzaak had hem verteld welke visjes hij bij de schildpadden kon zetten, visjes die snel genoeg waren, zodat Michelangelo en Donatello er niet aan konden. Het werden er vier met een streepje, en één speciale, een soort van haai.
Ze leken zo gelukkig, met z'n allen. De visjes zwommen een beetje hyper in het grote aquarium, en voor de schildpadden ging een hele nieuwe wereld open: zonnebanken onder de tl-lamp, relaxen op de rots en heerlijk zwemmen in het water. De schilpadden gaven we garnaaltjes om van te smikkelen, en de visjes kregen een soort van confetti-voer. Wat een feest!
De volgende ochtend hoorde ik een gil in Maarten z'n kamer. Een -voor ons- onverwachte wending. (Maar jullie zien 'm waarschijnlijk al aankomen.) In het aquarium zagen we Michelangelo, Donatello, twee visjes, en een half.
Blegh.
(Vandaag waren alle visjes verorberd. Maarten gaat er binnenkort nieuwe halen. Spannend.)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten